Ц.Бямбажаргал: Эх орон уйлж байна

Долоон газрын шуналтнууд
Дээл өмссөн тал нутгийн минь
Элгийг нь ухаж эрдэсийг нь цөлмөж байна
Эх орон минь уйлж байна
Доголон нулимстай
Монгол үрсийн ирээдүй
Далайн чанад руу цаас болон урсаж байна
Хар дотортой харалган нүдтэй түшмэдүүдийн
Хахуулийн мөнгөөр худалдагдсан эх орон уйлж байна

Дээдсийн минь амь цус яс шингэсэн газар шороог
Данжаад луухаан шаахайн мөртнүүд шээсээрээ норгож байна
Дэлхийг чичрүүлсэн өндөр өвгөдийн бүрэлдсэн алтан умайгаас
Дотор газрын харь сэтгэлтнүүд мэндэлж байна
Тэнгэрт одсон дээдсийн сүнс цурхиран хилэгнэж
Тал нутагт минь шунагсад
Монголын мөхлийг хүлээж байна
Тэвчээр барагдаж уур хилэн буцлаж байна
Төрд бугшсан улаан нүдтэй зэтгэрүүд ээ маргаашдаа бэлдэцгээ
Ургах наран шиг Монголын хийморь дахин өндийхөд
Уурлаж хилэгнэсэн өвгөдийн сүнс та нарийг гэсгээнэ
Мөнх тэнгэрийн мэдэлд та нарын тавилан очиход
Мөнгөөр худалдсан уулсын сүнснүүд ял асууна аа
Ид уу худалд Монголын буян барагдахгүй
Инээ долоо нөхцөцгөө тэр харийхантай
Монголын тавилан мөхөхгүй
Тэвчээр барагдаж уур хилэн буцлаж байна
Төрд бугшсан улаан нүдтэй зэтгэрүүд ээ маргаашдаа бэлдэ